Patron szkoły

Patron szkoły – Kornel Makuszyński.

Kornel_Makuszynski_Polish_poet_1931

Kalendarium życia

1884

Kornel Makuszyński, syn Edwarda i Julii z Ogonowskich, przychodzi na świat w dniu 8 stycznia w miasteczku Stryj koło Lwowa. Ojciec, Edward Makuszyński, był urzędnikiem wojskowym, zatrudnionym na stanowisku pisarza. Rodzice ciężko pracowali, aby utrzymać pokaźną gromadkę dzieci.

1896

Beztroskie dzieciństwo przerywa śmierć ojca. Dwunastoletni Kornel korepetycjami musi zarabiać na swoje utrzymanie. Wkrótce wyjeżdża do krewnych do Przemyśla, gdzie kończy drugą klasę gimnazjum.

1898

Wyjazd do Lwowa i rozpoczęcie zupełnie samodzielnego życia. Makuszyński rozpoczyna naukę w IV Gimnazjum Męskim im. Jana Długosza.

1902

Na łamach „Tygodnika Literackiego” i dodatku do „Słowa Polskiego” ukazują się dwa sonety Makuszyńskiego.

1903

Makuszyński zdaje maturę i zapisuje się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. Latem wyjeżdża na Śląsk (Gliwice, Zabrze), gdzie prowadził kursy historii i literatury polskiej dla górników i młodzieży robotniczej.

1904 – 1908

Studiuje filologię polską i romańską oraz aktywnie działa w studenckim Kole Polonistów.

1905

Dzięki staraniom Jana Kasprowicza i Wincentego Lutosławskiego, zostaje sekretarzem redakcji „Słowa Polskiego” i jego stałym recenzentem teatralnym.

1908

Ukazuje się pierwszy tomik wierszy pt. „Połów gwiazd”.

1910 – 1914

Okres podróży zagranicznych. Pisarz wówczas zwiedził Włochy, Francję             i Niemcy.

1912

Zawiera związek małżeński z Emilią z Bażeńskich, ziemianką ze Żmudzi, studentką biologii Uniwersytetu Lwowskiego.

1914

Makuszyńscy zostają na Litwie aresztowani i jako obywatele austriaccy zesłani do Guberni Kostromskiej za Wołgę.

1915

W maju 1915 roku małżonkowie powrócili do Lwowa, gdzie Makuszyński objął posadę kierownika działu dramatu w Lwowskim Teatrze Miejskim.

1915 – 1918

Makuszyńscy przymusowo mieszkają w Kijowie. Z tego okresu pochodzą „szkice do pamiętnika”.

1920

Bierze udział w wojnie polsko – bolszewickiej, służąc piórem w Referacie Literackim Wydziału Prasowego (Oddział II) Armii Ochotniczej.

1920 – 1924

Prowadzi dział krytyki literackiej i teatralnej w chadeckim dzienniku „Rzeczpospolita”.

1926

Za poemat „Pieśń o ojczyźnie” otrzymuje Państwową Nagrodę Literacką. Umiera jego żona Emilia.

1927

W sierpniu 1927 roku pisarz żeni się ze śpiewaczką i pedagogiem – Janiną Gluzińską.

1931

Nadanie Makuszyńskiemu tytułu Honorowego Obywatela Zakopanego.

1937

Pisarz zostaje członkiem Polskiej Akademii Literatury.

1933 – 1939

Stały felietonista „Kuriera Warszawskiego”.

1944

We wrześniu 1944 roku, wraz z ludnością cywilną, Makuszyński znajduje się w obozie w Pruszkowie, potem w Opocznie. 5 listopada 1944 roku państwo Makuszyńscy zamieszkują w Zakopanem w willi „Opolanka”.

1948

Pisarz wraz z R. Brandtstaetterem i J. Meissnerem kieruje zakopiańskim Klubem Literackim.

1953

31 lipca 1953 roku pisarz umiera. Zostaje pochowany na Cmentarzu Zasłużonych – Pęksów Brzyzek.

1966

Z inicjatywy żony Janiny zostaje utworzone Muzeum Kornela Makuszyńskiego

Wykaz wybranych dzieł

Połów gwiazd, Lwów 1908

Rzeczy wesołe, Lwów 1908

Romantyczne historie, Lwów 1910

W kalejdoskopie, Lwów 1910

Dusze z papieru, Lwów 1911

Awantury arabskie, Warszawa 1913

Perły i wieprze, Kijów 1915

Bardzo dziwne bajki, Kijów 1916

Narodziny serca, Lwów 1918

Moje listy, Warszawa 1923

O duchach, diabłach i kobietach, Warszawa 1924

Pieśń o Ojczyźnie, Warszawa 1924

Bezgrzeszne lata, Warszawa 1925

Fatalna szpilka, Warszawa 1925

Piąte przez dziesiąte, Warszawa 1925

Wycinanki, Warszawa 1925

Romantyczne i dziwne powieści, Warszawa 1925

O dwóch takich, co ukradli księżyc, Warszawa 1928

Listy zebrane, Warszawa 1929

Żywot pani i inne świecidełka, Warszawa 1929

Przyjaciel wesołego diabła, Warszawa 1930

Wiersze zebrane, Warszawa 1931

Panna z mokrą głową, Warszawa 1933

Przygody Koziołka Matołka, Warszawa 1933 – 34

Skrzydlaty chłopiec, Warszawa 1934

Uśmiech Lwowa, Warszawa 1934

Przygody Małpki Fiki – Miki, Warszawa 1935 – 36

Wielka brama, Warszawa 1936

Wyprawa pod psem, Warszawa 1936

Awantura o Basię, Warszawa 1936

Legendy krakowskie, Warszawa 1937

Złamany miecz, Warszawa 1937

Szatan z siódmej klasy, Warszawa 1937

Kartki z kalendarza, Warszawa 1939

Szaleństwa panny Ewy, Warszawa 1957

Za króla Piasta Polska wyrasta, Kraków 1985

Życiowe ‘drogowskazy’ Kornela Makuszyńskiego

„Mądrym być to wielka sztuka, ale dobrym jeszcze większa”.

„Nie ma na świecie ludzi złych, są tylko nieszczęśliwi”.

„Trzeba kochać i człowieka, i górę, i kamień, i słońce”.

„I choćbyś miał w duszy tysiąc zgryzot, a w sercu morze łez, znajdź jednak na jego dnie uśmiech”.

„Miłość mnoży miłość”.

„Droga ku szczytom jest celem człowieka”.

„Piękno jest wieczne, piękno umrzeć nie może. I po nas zostanie to tylko na wieczne czasy, co duch pięknego, a myśl nasza  wspaniałego dokona”.

„Każdy w życiu ma dwie matki: tę rodzoną i matkę szkołę”.

„Książka to mędrzec łagodny i pełen słodyczy, który puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem. (…) Książka  wszystko potrafi”.

„Nie byłoby radości bez smutku”.

„Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu”.

„Książka jest żywym stworzeniem, każda ma duszę, każda ma serce”.

„Gdzie nie ma książki, tam w życiu człowieka czyni się zła pustka, której niczym wypełnić nie można”.

„Dom, w którym jest książka, jest przybytkiem słońca, a dom, w którym jej nie ma – to czarny kryminał”.

„Gdy dziecku dajesz książkę, zbroisz jego serce, a duszy jak ptakowi światłe przynosisz skrzydła”.

„Książka naucza serce dobroci i miłości, naucza świętości, cierpienia i pogody bólu”.

„Nauczanie jest nie tylko pracą, jedną z najcięższych, jest to przy tym sztuka wzniosła        i twórcza, bo ma za zadanie stworzenie człowieka pełnego, doskonałego człowieka”