Patron szkoły – Kornel Makuszyński.
Kalendarium życia
1884
Kornel Makuszyński, syn Edwarda i Julii z Ogonowskich, przychodzi na świat w dniu 8 stycznia w miasteczku Stryj koło Lwowa. Ojciec, Edward Makuszyński, był urzędnikiem wojskowym, zatrudnionym na stanowisku pisarza. Rodzice ciężko pracowali, aby utrzymać pokaźną gromadkę dzieci.
1896
Beztroskie dzieciństwo przerywa śmierć ojca. Dwunastoletni Kornel korepetycjami musi zarabiać na swoje utrzymanie. Wkrótce wyjeżdża do krewnych do Przemyśla, gdzie kończy drugą klasę gimnazjum.
1898
Wyjazd do Lwowa i rozpoczęcie zupełnie samodzielnego życia. Makuszyński rozpoczyna naukę w IV Gimnazjum Męskim im. Jana Długosza.
1902
Na łamach „Tygodnika Literackiego” i dodatku do „Słowa Polskiego” ukazują się dwa sonety Makuszyńskiego.
1903
Makuszyński zdaje maturę i zapisuje się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. Latem wyjeżdża na Śląsk (Gliwice, Zabrze), gdzie prowadził kursy historii i literatury polskiej dla górników i młodzieży robotniczej.
1904 – 1908
Studiuje filologię polską i romańską oraz aktywnie działa w studenckim Kole Polonistów.
1905
Dzięki staraniom Jana Kasprowicza i Wincentego Lutosławskiego, zostaje sekretarzem redakcji „Słowa Polskiego” i jego stałym recenzentem teatralnym.
1908
Ukazuje się pierwszy tomik wierszy pt. „Połów gwiazd”.
1910 – 1914
Okres podróży zagranicznych. Pisarz wówczas zwiedził Włochy, Francję i Niemcy.
1912
Zawiera związek małżeński z Emilią z Bażeńskich, ziemianką ze Żmudzi, studentką biologii Uniwersytetu Lwowskiego.
1914
Makuszyńscy zostają na Litwie aresztowani i jako obywatele austriaccy zesłani do Guberni Kostromskiej za Wołgę.
1915
W maju 1915 roku małżonkowie powrócili do Lwowa, gdzie Makuszyński objął posadę kierownika działu dramatu w Lwowskim Teatrze Miejskim.
1915 – 1918
Makuszyńscy przymusowo mieszkają w Kijowie. Z tego okresu pochodzą „szkice do pamiętnika”.
1920
Bierze udział w wojnie polsko – bolszewickiej, służąc piórem w Referacie Literackim Wydziału Prasowego (Oddział II) Armii Ochotniczej.
1920 – 1924
Prowadzi dział krytyki literackiej i teatralnej w chadeckim dzienniku „Rzeczpospolita”.
1926
Za poemat „Pieśń o ojczyźnie” otrzymuje Państwową Nagrodę Literacką. Umiera jego żona Emilia.
1927
W sierpniu 1927 roku pisarz żeni się ze śpiewaczką i pedagogiem – Janiną Gluzińską.
1931
Nadanie Makuszyńskiemu tytułu Honorowego Obywatela Zakopanego.
1937
Pisarz zostaje członkiem Polskiej Akademii Literatury.
1933 – 1939
Stały felietonista „Kuriera Warszawskiego”.
1944
We wrześniu 1944 roku, wraz z ludnością cywilną, Makuszyński znajduje się w obozie w Pruszkowie, potem w Opocznie. 5 listopada 1944 roku państwo Makuszyńscy zamieszkują w Zakopanem w willi „Opolanka”.
1948
Pisarz wraz z R. Brandtstaetterem i J. Meissnerem kieruje zakopiańskim Klubem Literackim.
1953
31 lipca 1953 roku pisarz umiera. Zostaje pochowany na Cmentarzu Zasłużonych – Pęksów Brzyzek.
1966
Z inicjatywy żony Janiny zostaje utworzone Muzeum Kornela Makuszyńskiego
Wykaz wybranych dzieł
Połów gwiazd, Lwów 1908
Rzeczy wesołe, Lwów 1908
Romantyczne historie, Lwów 1910
W kalejdoskopie, Lwów 1910
Dusze z papieru, Lwów 1911
Awantury arabskie, Warszawa 1913
Perły i wieprze, Kijów 1915
Bardzo dziwne bajki, Kijów 1916
Narodziny serca, Lwów 1918
Moje listy, Warszawa 1923
O duchach, diabłach i kobietach, Warszawa 1924
Pieśń o Ojczyźnie, Warszawa 1924
Bezgrzeszne lata, Warszawa 1925
Fatalna szpilka, Warszawa 1925
Piąte przez dziesiąte, Warszawa 1925
Wycinanki, Warszawa 1925
Romantyczne i dziwne powieści, Warszawa 1925
O dwóch takich, co ukradli księżyc, Warszawa 1928
Listy zebrane, Warszawa 1929
Żywot pani i inne świecidełka, Warszawa 1929
Przyjaciel wesołego diabła, Warszawa 1930
Wiersze zebrane, Warszawa 1931
Panna z mokrą głową, Warszawa 1933
Przygody Koziołka Matołka, Warszawa 1933 – 34
Skrzydlaty chłopiec, Warszawa 1934
Uśmiech Lwowa, Warszawa 1934
Przygody Małpki Fiki – Miki, Warszawa 1935 – 36
Wielka brama, Warszawa 1936
Wyprawa pod psem, Warszawa 1936
Awantura o Basię, Warszawa 1936
Legendy krakowskie, Warszawa 1937
Złamany miecz, Warszawa 1937
Szatan z siódmej klasy, Warszawa 1937
Kartki z kalendarza, Warszawa 1939
Szaleństwa panny Ewy, Warszawa 1957
Za króla Piasta Polska wyrasta, Kraków 1985
Życiowe ‘drogowskazy’ Kornela Makuszyńskiego
„Mądrym być to wielka sztuka, ale dobrym jeszcze większa”.
„Nie ma na świecie ludzi złych, są tylko nieszczęśliwi”.
„Trzeba kochać i człowieka, i górę, i kamień, i słońce”.
„I choćbyś miał w duszy tysiąc zgryzot, a w sercu morze łez, znajdź jednak na jego dnie uśmiech”.
„Miłość mnoży miłość”.
„Droga ku szczytom jest celem człowieka”.
„Piękno jest wieczne, piękno umrzeć nie może. I po nas zostanie to tylko na wieczne czasy, co duch pięknego, a myśl nasza wspaniałego dokona”.
„Każdy w życiu ma dwie matki: tę rodzoną i matkę szkołę”.
„Książka to mędrzec łagodny i pełen słodyczy, który puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem. (…) Książka wszystko potrafi”.
„Nie byłoby radości bez smutku”.
„Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu”.
„Książka jest żywym stworzeniem, każda ma duszę, każda ma serce”.
„Gdzie nie ma książki, tam w życiu człowieka czyni się zła pustka, której niczym wypełnić nie można”.
„Dom, w którym jest książka, jest przybytkiem słońca, a dom, w którym jej nie ma – to czarny kryminał”.
„Gdy dziecku dajesz książkę, zbroisz jego serce, a duszy jak ptakowi światłe przynosisz skrzydła”.
„Książka naucza serce dobroci i miłości, naucza świętości, cierpienia i pogody bólu”.
„Nauczanie jest nie tylko pracą, jedną z najcięższych, jest to przy tym sztuka wzniosła i twórcza, bo ma za zadanie stworzenie człowieka pełnego, doskonałego człowieka”